Sonnet. 66 - Shakespeare
(Çeviri: Can Yücel )
Vaz geçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni
Değmez bu yangın yeri avuç açmaya değmez
Değilmi ki çignenmiş inancın en seçkini
Değilmi ki yoksullar mutluluktan habersiz
Değilmi ki ayaklar altında insan onuru
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış
Ezilmiş hor görülmüş el emeği göz nuru
Ödlekler geçmiş başa derken mertlik bozulmuş
Değilmi ki korkudan dili bağlı sanatın
Değilmi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın
Değilmi ki kötüler kadı olmuş yemene
Vaz geçtim bu dünyadan ,dünyamdan geçtim ama
Seni yalnız koymak varya o koyuyor adama
Sonnet 66
Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold
desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder